شله زرد
شله زرد محبوب‌ترین و سنتی‌ترین دسر ایرانی به شمار می‌رود که می‌توان هم به صورت گرم و هم خنک آن را میل کرد. شله زرد، همان‌طور که از نامش پیداست زرد رنگ است و این رنگ از آنجایی پدید آمده که زعفران، اصلی‌ترین ماده تشکیل دهنده این دسر به شمار می‌آید. شله زرد تنها یک دسر نیست و به حوزه معنویات نیز راه پیدا کرده. تا جایی که بسیاری از افراد در مناسبت‌های مذهبی و با هدف برآورده شدن خواسته‌ها و آرزوهایشان شله زرد نذری می‌پزند و آن را میان مردم تقسیم می‌کنند.
غذای خوش‌رنگ و خوش‌بو
شله زرد ترکیبی از برنج ساده (غیر دودی) و شکر با مقدار زیادی آب است که به مدت چندین ساعت پخته و به ماده نیمه مایع/ جامد یکدستی تبدیل شده و با پودر زعفران به رنگ زرد طلایی بسیار چشم‌نوازی در آمده است. در شله زرد افزون بر زعفران برای افزایش بوی خوش و طعم دلپذیز، دانه‌های آسیاب شده هل و همچنین گلاب نیز می‌افزایند. بادام خلال شده از دیگر موادی است که در شله زرد قرار دارد. روی شله زرد را با پودر دارچین، خلال پسته و بادام تزئین می‌کنند.
کجا شله زرد بخوریم؟
در منوی رستوران‌های بسیار سطح بالا و همچنین سفره‌خانه‌های لوکس ممکن است شله زرد حضور داشته باشد. شله زرد برای مصرف شدن تنها به ی قاشق نیاز دارد. شله زرد هم به عنوان دسر مصرف می‌شود و هم گاهی برای صبحانه به کار می‌رود. اگر شله زرد را برای صبحانه مصرف کنند، معمولا به صورت گرم است.
مشخصات شله زرد خوب
در شله زرد مرغوب دانه‌های برنج غیر قابل تشخیص هستند. شله زرد خوب کمرنگ نیست و رنگش باید زرد پررنگ باشد. شله زرد خوب خلال بادام دارد. شله زرد مرغوب چندان رقیق نیست و شیرینی‌اش به اندازه است. شله زرد مرغوب باید بوی گلاب و طعم هل و زعفران بدهد.
توصیه‌های پزشکی
خانم‌های باردار در مصرف شله زرد احتیاط کنند. در بعضی از افراد، مصرف شله زرد ممکن است سبب ترش کردن معده شود. همچنین افراد دیابتی به صورت کنترل شده شله زرد میل کنند.
پیشنهاد می‌کنیم خواندن این صفحه را از دست ندهید: شله مشهدی