دلمه
دلمه شاید یکی از حیرت‌انگیزترین غذاهای ایرانی به شمار رود که طرفداران زیادی دارد. واژه دلمه ریشه ترکی دارد و به معنی پرشده است. به غذایی که درون یک سبزی یا صیفی پیچیده شده باشد دلمه می‌گویند. یکی از ارکان دلمه، استفاده از سبزی‌های معطر در آن است از این‌رو غذایی بسیار خوش‌عطر است که اشتها را به شدت تحریک می‌کند.
دلمه‌های گوناگون
تقریبا هر نوع صیفی و گیاه خوراکی برگ‌داری می‌تواند می‌تواند یک دلمه بالقوه به شمار آید، مگر اینکه خلافش ثابت شود. از برگ مو(درخت انگور)، کلم پیچ، بادمجان، گوجه، فلفل دلمه‌ای و سیب‌زمینی برای دلمه پختن استفاده می‌شود. گوشت چرخ شده را با پیاز تفت می‌دهند، لپه با برنج پخته اضافه می‌کنند، سبزی معطر می‌ریزند، ادویه می‌پاشند و مواد را در این صیفی‌جات می‌پیچند. این روش کلی دلمه پزی است. با این حال در شهرهای مختلف اندکی تفاوت در پخت دلمه وجود دارد. مثلا بعضی‌ها درون دلمه آلوی خشک شده می‌گذارند و برخی دیگر ماست چکیده را در مواد دلمه می‌ریزند. برخی برای رنگ دار کردن مواد به آن رب گوجه فرنگی می‌افزایند و برخی دیگر سویا را نیز همراه با گوشت استفاده می‌کنند.
انواع ترش و شیرین دلمه
دلمه ها را بر حسب ذائقه در دو نوع ترش و شیرین آماده می‌کنند. اگر در مواد دلمه غوره بریزند، نامش دلمه ترش و اگر کشمش بریزند، دلمه شیرین می‌شود. بعضی‌ها شیرین و بعضی دیگر ترش را ترجیح می‌دهند. از این‌رو کدبانوهای ایرانی هر دو را در کنار همدیگر سرو می‌کنند.
کجا دلمه بخوریم؟
در بسیاری از رستوران‌های ایرانی و سفره‌خانه‌ها دلمه نیز سرو می‌شود. با این حال به دلیل زمان‌بر بود تهیه آن، چندان عمومیت ندارد و تنها تعدادی از آن‌ها دلمه را نیز در منوی غذاهایشان گنجانده‌اند. دلمه با قاشق و چنگال و نان سرو می‌شود. در کنارش هر نوع چاشنی از جمله زیتون و ماست را می‌توان امتحان کرد. سیفی پخته شده که مواد دلمه را در خود جای داده نیز اغلب خورده می‌شود.
پیشنهاد می‌کنیم خواندن این صفحات را از دست ندهید: کشک بادمجان | سمبوسه و فلافل